คราวนี้พิกเล็ทน้อยของเรากลัวสัตว์ร้ายในยามค่ำคืนจนนอนไม่หลับ เขาจึงไปขอความช่วยเหลือจากพู แล้วทั้งสองก็ไปถามอาวล์นกฮูกผู้รอบรู้เพื่อไขความลับว่าสัตว์ร้ายยามค่ำคืนนั้นมันคืออะไรกันแน่

วันนี้อียอร์ผู้น่าสงสารโชคไม่ดี เมื่อบ้านของเขาถูกลมพัดจนพัง ไม่มีอาหารเช้าทานแล้วยังติดอยู่ในหล่มโคลนอีก พูและเพื่อนๆ เห็นอียอร์เศร้า จึงช่วยกันหาต้นโคลฟเวอร์ซึ่งเชื่อกันว่าจะนำความโชคดีมาให้

คราวนี้แร็บบิททนเสียงอึกทึกที่พูและเพื่อนๆ ทำไม่ไหว เขาต้องการอยู่เงียบๆ แต่ดูเหมือนมันจะยากเย็นเหลือเกิน เขาจึงไปขอให้คริสโตเฟอร์ รอบินช่วย แล้วเขาก็ได้รู้วิธีดีๆ แต่มันจะดีจริงๆ น่ะหรือ?

คราวนี้พูและเพื่อนๆ ชวนกันไปจับแมลงสวยๆ ไปดูกันซิว่าพวกเขาจะจับแมลงอะไรได้บ้าง

วันนี้พูและเพื่อนๆ ชวนกันไปสำรวจหาดินแดนที่ยังไม่เคยมีใครค้นพบ เพื่อตั้งเป็นดินแดนของตัวเอง แต่แล้วฝนก็ตกลงมา แบบนี้การสำรวจของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ!?

วันนี้เป็นวันที่มีลมพัดแรงจริงๆ พูและเพื่อนจึงออกไปเดินเล่น และได้รู้ว่าวันที่ลมพัดแรงๆ อย่างนี้มีอะไรสนุกๆ ให้ทำตั้งเยอะแยะ ทั้งเล่นกังหันลม เล่นว่าว และแล่นเรือใบ

บีโธเฟนและโชแปงเป็นคีตกวีชื่อก้องโลก ทั้งคู่มีพรสวรรค์ในการจับทำนองและจังหวะ แม้ว่าบีโธเฟนจะสูญเสียการได้ยิน แต่ก็สามารถแต่งเพลง "ซิมโฟนีหมายเลข 9" สำเร็จ

เจ้ากระต่ายน้อยสตางค์กับผองเพื่อนช่วยคุณนายแมวเหมียวทาบ้านให้มีสีสันสดใสเหมือนสายรุ้ง แต่ในชีวิตจริงยังมีสีอื่นๆ อีกมากมาย ลูกของคุณรู้จักสีอะไรบ้างนะ

เจ้ากระต่ายน้อยสตางค์เข้าร่วมการแข่งขันความสามารถพิเศษประจำปีหลายรายการ แต่ในที่สุดสตางค์ก็คิดค้นการเต้นอันแสนงดงามและสนุกสนานได้

หนังสือนิทาน อ่านเพลิน สอนให้น้องๆ รู้จักคุณค่าของตนเอง

เมื่อพูกำลังฝันหวานถึงการมีน้ำผึ้งอยู่เต็มไห เขาก็พยายามหาว่าจะได้มันมาอย่างไร จนเขาหลับฝันไปว่าเขาได้กลายเป็นพูผึ้งที่สามารถบินไปกินน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ได้

เมื่อรูว์ต้องอาศัยกระเป๋าหน้าท้องของแคงกาในการไปไหนมาไหน เกิดอยากไปเที่ยวเล่นด้วยตนเอง แต่ท้ายที่สุดเขาก็รู้ว่าการอยู่ในประเป๋าของแคงกานั้นมีความสุขและอบอุ่นที่สุด

รุ่งเช้าของฤดูใบไม้ร่วง แร็บบิทกำลังกวาดใบไม้อยู่ แต่จู่ๆ พูก็โผล่มาและชวนแร็บบิทเล่นสนุกกันโดยเก็บผลฟักทอง เก็บลูกแอปเปิ้ล พวกเขาสนุกกันมากในวันเริ่มฤดูใบไม้ร่วงนี้

วันนี้ฝนตก พูจึงตัดสินใจอยู่บ้าน และเมื่อเขาเดินไปนับไหน้ำผึ้ง ปรากฎว่าเหลือน้ำผึ้งอยู่แค่สองไห แล้วไหที่สามล่ะหายไปไหน พูจึงออกตามหาโดยมีเพื่อนๆ ที่แสนดีไปกับเขาด้วย

บ่ายวันหนึ่งในฤดูหนาว พิกเล็ทรีบเดินไปบ้านของพู เพื่อร่วมงานเลี้ยงน้ำชา เขาไม่อยากไปสาย เขาหงุดหงิดและอยากให้ขาของเขายาวกว่านี้ แต่แล้วต่อมาเขาก็ค้นพบว่าการที่เขาตัวเล็กนี่ดีจริงๆ เกิดอะไรขึ้นนะ...

เช้าตรู่ในวันที่แสงแดดสดใส พูตื่นขึ้นมาและหวังว่าจะดื่มน้ำผึ้งเป็นอาหารเช้า แต่แล้วเขาก็พบแต่ความว่างเปล่า จนกระทั่งมีผึ้งตัวนึงมาดึงความสนใจเขาไป

เข้าสู่หน้าหนาวแล้วทุกสิ่งทุกอย่างขาวโพลนไปหมด ขณะทีพูเดินเล่นอยู่กับรูว์และแคงกา ก็ได้พบอียอร์ที่นอนจมอยู่ในกองหิมะเพราะไม่มีที่จะอยู่ในหน้าหนาว พูและเพื่อนๆ จึงพากันไปสำรวจดูที่นอนของสัตว์อื่นๆ

คราวนี้อียอร์รู้สึกเหงาจริงๆ เวลาที่เพื่อนๆ ของเขาแยกย้ายกันกลับบ้านกันหมด แล้วเขาจึงอยากได้สัตว์เลี้ยงซักตัวไว้เป็นเพื่อนยามเหงา แต่เขาจะเลี้ยงอะไรดีละ

วันนี้อาวน์บอกกับพูว่าลมสงบแล้วไม่มีฝนด้วย พูจึงเกิดความคิดว่าวันที่อากาศดีๆ แบบนี้น่าจะชวนเพื่อนๆ ไปปิกนิกกัน แต่ลมจะสงบและฝนจะไม่ตกจริงๆ นะหรือ

เมื่ออียอร์รู้สึกเศร้าและไม่พอใจในหางของตัวเอง เขาจึงพยายามที่จะมีหางเหมือนๆ กับคนอื่น แต่เขาก็พบว่ามันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเขาเอง