เพราะเป็นคำสั่งสูงสุดของมารดา เขาจึงต้องมาพักร้อนที่เมืองไทย เมืองที่จะเปลี่ยนใจเขาไปตลอดกาล

นิสัยหมาป่า ขอแค่ได้กลิ่นเท่านั้น เหยื่อก็แทบจะหนีไปไหนไม่รอดแล้ว

หากคุณจิตใจไม่มั่นคงพอ โปรดอย่าสบตาผู้ชายคนนี้ เพราะนั่นจะทำให้คุณสิ้นสุดความเป็นตัวของตัวเอง

ความรักที่ไม่คาดฝัน กับคนที่ไม่คาดคิด ใครจะเชื่อว่ามันจะบังเกิด จากที่เกลียดกัน ทะเลาะเขม่นหน้ากันอยู่ทุกวัน มันเปลี่ยนแปลงจนไม่รู้ตัว

ความรักไม่เคยมีเหตุผลว่า ทำไมถึงรัก? รักเมื่อไหร่? และต้องอยู่ภายในเวลาจำกัดให้สั้นหรือยาวเพียงใด?

ความรักที่งอกงาม กับ บุญคุณที่มิอาจมองข้าม เป็นคุณจะเลือกสิ่งไหน?

ในคฤหาสน์หลังงามที่ใครๆ ต่างก็อยากมาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัว แต่ไม่ใช่กับ "วันใหม่"

เงื่อนไขของเขา... ข้อ 1 ห้ามรัก ข้อ 2 ห้ามทำตัวเป็นเจ้าของ ข้อ 3 ห้ามขัดคำสั่ง ข้อ 4 จะหย่าทันทีเมื่อมีลูก

เขาคือ "พี่เขย" ของเธอ เธอคือ "น้องเมีย" ของเขา เขาอยากเป็นสามีของเธอ ส่วนเธอ... จำใจต้องเป็นภรรยาของเขา

ทั้งที่พยายามจะลืมทุกอย่างให้หมด แต่ทำไมคนใจร้ายถึงไม่ยอมปล่อยเธอไป ทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่ จะมาตามตอแยเธอทำไม ในเมื่อเธอไม่มีอะไรจะให้เขาอีกต่อไปแล้ว

เด็กสาวดารินอายแสนอายกับคำประณามหยามเหยียดของชายอันเป็นที่รัก เธอรู้ตัวเองว่าดีไม่พอ แต่ผิดด้วยหรือหากเธอจะรักเขาด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์

กุหลาบดำที่หล่อนโปรยให้บรรดาหนุ่มๆ อาจหมายถึงความไม่เชื่อในรักอันฝันเฟื่อง ไม่ศรัทธาในรักแท้ แต่เขายนี่แหละจะเป็นคนเปลี่ยนความหมายของกุหลาบดำให้กลายเป็น... รักนิรันดร์ที่จะไม่มีวันสิ้นสุด!

บาดแผลฝังลึกในใจมิลบเลือน บัดนี้ถึงเวลาพิพากษาคนผิด... ด้วยตัวเธอเอง

ชะตาร้ายลิขิตให้นางฟ้าตัวน้อยๆ ที่เพิ่งแตกเนื้อสาวต้องมาอยู่ในรังโจร อยู่ในฐานะหลายสาวของเจ้าพ่อคาสิโนหน้าหล่อแห่งเทกซัส

เพราะน้อยใจที่เขาเห็นเธอเป็นแค่น้อง พิมพ์ฝันเลยประชดด้วยการยอมรับหมั้นน้องชายของเขาเสียเลย

ลูกศัตรู นางบำเรอ หรือเมียน้อย คือตำแหน่งที่เขายัดเยียดให้เธอ ไม่ใช่แค่ร่างกายและจิตใจที่บอบช้ำ แต่ เกียรติของเธอยังถูกเขาพรากไปอย่างไม่ใยดี

เธอเกลียดเขาที่เขาเจ้าชู้ เจ้าเล่ห์ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน หากเขากลับรู้สึกตรงข้าม เขาตกหลุมรักแม่สาวหน้าหวานคัพซีอย่างง่ายดาย เขาจะทำอะไรได้นอกจากโปรยเสน่ห์ หว่านรัก ออดอ้อนทุกทีที่ีมีโอกาส

เพียงเพราะความคึกคะนองและอยากเอาชนะ "ไรอัน เพนนิงตัน" จึงรับเดิมพันที่ดับอนาคตอันสดใสของผู้หญิงไร้เดียงสาอย่าง "พริมา" พรหมจรรย์ของเธอจึงมีค่าเพียงรถคันเดียว โดยที่เขาไม่รู้เลยจะต้องสูญเสียหัวใจสามดวง

เธอรักเขาชนิดหมดหัวใจมาหลายปี เขาเองก็เอ็นดูเธอมาตลอด แต่พอได้แต่งงานกัน ทำไมมันกลับตาลปัตร เหลือไว้แต่ความรังเกียจ ชิงชัง เมื่อชีวิตคู่ไม่มีอะไรจะเหลือ เขาก็ทิ้งไปอย่างไม่แยแสสักนิด

คำก็รังเกียจ สองคำก็เด็กกาฝาก!! ถ้าอย่างนั้นแล้วเขาจะเข้ามายุ่งกับเธอทำไม หรือจะเป็นอย่างที่เขาพูดกรอกหูอยู่ทุกวัน "อย่างมากเธอก็เป็นได้แค่คู่นอนไร้ค่าของฉัน"