อุโมงค์ เล่มนี้ โยชิมุระ ทัตสิยะ มาพร้อมกับสไตล์การเขียนแนวถนัด ตีแผ่เบื้องลึกดำมืดในจิตใจมนุษย์ ซ้ำยังหยอดกลิ่นอายของนวนิยายวิทยาศาสตร์ในห้เรื่องมีน้ำหนักสมจริง ทว่ายังคงอ่านง่าย จนเผลอคล้อยตามจินตนาการของเขาโดยไม่รู้ตัว
เด็กสาวคนหนึ่งฆ่าตัวตายในสภาพนัยน์ตาเบิกโพลง มีก้านไม้ขีดค้ำยันเปลือกตาไว้ ตามติดด้วยคดีพิลึกพิลั่นอีกหลากหลาย แต่ที่ฮือฮาคงหนีไม่พ้นเหตุหายสาบสูญของผู้ชมภาพยนตร์เรื่อง ‘อุโมงค์’ ทั้งสามร้อยเจ็ดสิบสี่คน... นักข่าวหนุ่มได้รับคำสั่งให้สืบค้นคดีซึ่งมีชายถูกฆ่าโดยใช้วิธีทรมานคนแบบโบราณ ทว่าในจุดเกิดเหตุ เขากลับได้เห็นภาพเหตุการณ์ลึกลับในอดีต ซึ่งภายหลังพบว่าเป็นชนวนเหตุของคดีประหลาดทั้งหมด...
บทที่ 1 ผู้คนล้วนเอาแต่ใจ
บทที่ 2 หน่วยสืบสวนลับ
บทที่ 3 สำรวจที่เกิดเหตุ
บทที่ 4 บ้านผีสิง
บทที่ 5 โกหก
บทที่ 6 คำอุทธรณ์จากดวงตา
บทที่ 7 บ่ายอันมืดมิดฝนกระหน่ำ
บทที่ 8 พี่สาวกับน้องชาย
บทที่ 9 วงสีแดง รูสีดำ
บทที่ 10 ทฤษฎีการคำนวณหนูหัวกลับ
...ฯลฯ...