อิทัปปัจจยตา กฎที่เหนือกฎทั้งปวง หัวข้อธรรมที่ท่านอาจารย์พุทธทาสแสดงให้เห็นถึงตรรกะแห่งเหตุและผล อันว่าด้วย "ความที่สิ่งนี้เป็นปัจจัย สิ่งนี้จีงมี" อิทัปปัจจยตา คำเดียวจึงครอบคลุมหมวดธรรมอันเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนาได้ทั้งหมด ทุกสิ่งในโลกล้วนมีปัจจัย : เมื่อมีสิ่งที่เป็นปัจจัย สิ่งนี้ย่อมมีไม่ยกเว้นอะไรทั้งหมด สิ่งมีชีวิต - ไม่มีชีวิต ความนึกคิดตรึกตรองฝ่ายทุกข์ - ฝ่ายดับทุกข์ ล้วนเกี่ยวเนื่องเป็นปัจจัยส่งผลต่อกันและกัน ทุกอย่างจึงมีความหมายที่อิทัปปัจจยตา ถูกต้องตามกฎอิทัปปัจจยตาทั้งนั้น แม้พระพุทธองค์ก็ทรงอยู่ในกฎนี้ คำสอนเรื่อง อริยสัจจ์ ปฏิจจสมุปบาท ฯลฯ ล้วนมี หัวใจอยู่ที่อิทัปปัจจยตา ทั้งสิ้น !! อิทัปปัจจยตา จึงเป็นหมวดธรรมสำคัญที่เราไม่ควรมองข้ามและหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านผู้อ่านจะได้รับประโยชน์ตามสมควร
- อิทัปปัจจยตา ในฐานะของพระพุทธวจนะที่ถูกมองข้าม
- อิทัปปัจจยตา ในฐานะเป็นสิ่งที่ฆราวาสต้องเรียนรู้ และปฏิบัติ
- อิทัปปัจจยตา ในฐานะที่เป็นกฎ เหนือกฎ เหนือกฎทั้งปวง