ในหนังสือเล่มนี้ได้กล่าวถึงพรรณไม้ถิ่นเดียว จำนวน 68 ชนิด ที่มีการอนุรักษ์ มีการพัฒนาการใช้ประโยชน์แต่ละด้าน จนพืชดังกล่าวไม่มีโอกาสสูญพันธุ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มหาพรหม มหาพรหมราชินี จำปีสิรินธร จำปีช้าง บุหงาเซิง พุดภูเก็ต โมลีสยาม ที่มีการศึกษาการปรับตัวในแต่ละพื้นที่ปลูก แล้วมีการดัดเลือกสายพันธุ์ที่มีความเหมาะสมต่อการใช้ประโยชน์ จนได้รับความนิยม มีการปลูกกันอย่างแพร่หลาย
- การอนุรักษ์
- การพัฒนาการใช้ประโยชน์
- พรรณไม้ถิ่นเดียว
- กระเจาะ
- กระดังงาสงขลา
- กะพ้อเขาจันทร์
- กะพ้อสี่สิบ
- กะหนาย
- กาญจนิกา
- ก้านดำทุ่งสง
- ฯลฯ