มุนี หมายถึงท่านผู้รู้ ผู้สงบ ทางภาษาธรรม เรียกว่า " โมไนยปฏิปทา " ส่วนมุนีที่เป็นฆราวาสท่านเรียกว่า " ฆราวาสมุนี " แปลว่า มุนีผู้ครองเรือน ส่วนมุนีที่เป็นบรรพชิต ท่านเรียกว่า " อนาคาริยมุนี " แปลว่า มุนีผู้ไม่ครองเรือน ทั้งสองมุนีเสมอกันโดยความรู้และความสงบใจ ต่างการแต่เพียงการครองเพศเท่านั้น
สารบัญ
โมไนยปฏิปทา
1. เป็นผู้อุปถัมภ์ตน
2. เป็นผู้มั่นคงในการทำความเพียรไม่ย่อหย่อน
3. เห็นการด่าและการไหว้ของชาวบ้านเป็นสิ่งเสมอกัน
4. ไม่ตกอยู่ในอำนาจของสตรี
5. มีเมตตาต่อสัตว์ทั้งปวงเสมอด้วยตน
6. ละความปรารถนาและความโลภในปัจจัย 4
7. เป็นผู้ที่ท้องพร่อง
8. ยินดีในที่สงัด พอใจในฌาน
9. คิดอยู่เสมอว่า ได้ก็ดี ไม่ได้ก็เป็นกุศล
10. ไม่ใบ้ทำเป็นเหมือนใบ้
11. มีจิตใจเข้มแข็ง
12. ทำศรัทธาและหิริให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป