โอ๊ย เหนื่อย หัวใจมิโฮเต้นอ่อนเหมือนจะเป็นลม แต่ที่เขาโซรัคซานนี้ไม่มีพระเอก ไม่มีซุปเปอร์แมน มีแต่ไอ้โหดอยู่คนเดียว อ้าว...ช้าอีกแล้ว ชินเฮเอาไม้เคราะราว ขึ้นถึงยอดเขาวันนี้นะ...ไม่ใช่ปีหน้า มิโฮหายใจหอบแฮ่ก นะ...นายไปคนเดียวได้ไหม ฉันจะรออยู่ตรงนี้แหละ เหนื่อยแล้วนะ จะปล่อยเธออยู่ตรงนี้ได้ไงอดทนสิ อีกนิดเดียวก็ถึงยอดเขา ขึ้นมาด้วยกันก็ต้องไปถึงยอดด้วยกันสิ เฮอะ...ฉันไม่เหมือนเธอหรอกนะที่ชอบเอาตัวรอดคนเดียวบ่อย ๆ บางทีฉันก็อดคิดไม่ได้ว่า...ฉันเป็นแค่คนที่เธอหวังพึ่งพาทางการเงิน ไม่ได้สำคัญอะไรกับเธอ...มิโฮหูผึ่ง หน้าเธอร้อนผะผ่าว ความรู้สึกดีใจแผ่ซ่าน ชินเฮ มิโฮตะโกนก้องขุนเขา ถ้าอยากให้ฉันไปถึงยอดเขาพร้อมนาย นายก็ต้องมาแบกฉันรู้ไว้ซะ ชินเฮก้าวลงมาแล้วก็ให้มิโฮขึ้นขี่หลัง หัวใจของมิโฮเต้นแรง ชินเฮกระซิบเสียงรอดไรฟัน ฉันจั๊กจี้หลังนะมิโฮ เธอเลิกตื่นเต้นซะทีสิ มิโฮล่ะอ๊าย...อาย...เธอทุบไหล่เขาบึ้ก ๆ ฮือ...นายอะพูดตรงจังฉันก็เขินนะ