เรื่องนี้นางเอกเป็นยัยคุณหนูไอโซที่ทั้งน่าเอ็นดูและน่าหมั้นไส้ ส่วนพระเอกโลโซของเรา หล่อเข้ม นิสัยแมนโคตรๆจนทำให้พี่เบอร์รี่รู้สึกอยากกระชากอิ๊คคิวมาจากอกยัยบันจี้ใจแทบขาด น้ำตางี้ไหลพราก ตอนที่อิ๊คคิวถูกบันจี้ฉีกหน้ากลางงานเลี้ยง ปฏิเสธว่าไม่ใช่แฟน อึ๋ย.. บันจี้ใจร้าย!!!
แหวนหมั้นที่ฉันปาทิ้งเพราะเจ็บใจที่ถูกถอนหมั้น ดันละลิ่วไปโดนหัวผู้ชายคนหนึ่งที่โผล่หน้าออกมาจากพุ่มไม้...และกำลังจะมาเอาเรื่องฉัน...โฮก...หล่อโครต!!! ไหนๆก็ไหนๆ แหวนวงนี้ก็พานายมาหาฉันแล้ว เพราะฉะนั้น (^O^) มา...มะ...มาเป็นแฟนกันซะดีๆ นายอิ๊คคิว
“นึกว่าฉันอยากเป็นแฟนนายนักหรือไง >O< มีแฟนใหม่ห่วยแตกกว่าแฟนเก่านั่งเกาหลังหมาอยู่บ้านดีกว่า” ฉันตะโกนไล่ตามหลังไป
นายอิ๊คคิวหันขวับมามองหน้าฉันด้วยดวงตาลุกวาว ก่อนจะก้าวสวบๆอย่างรวดเร็วมายืนตรงหน้า เขาจับแขนทั้งสองข้างของฉัน พร้อมกับบีบแน่น
“คิดว่าฉันอยากเป็นแฟนเธอนักหรือไง ใครกันแน่ที่เป็นคนเริ่มต้นเรื่องทั้งหมด ที่ฉันยอมเป็นแฟนเธอก็เพราะสงสารหรอกนะ!!!” เขาตะโกนสุดเสียง ดวงตานั่นคลอด้วยหยาดวาววับของความรู้สึก
“นี่....” ฉันไม่ทันพูด แต่เขากลับตวาดฉันมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เหมือนพยายามระงับอารมณ์อยู่
“อย่ามาร้องไห้ต่อหน้าฉัน อย่ามาบีบน้ำตาให้ฉันเห็น อย่ามาใช้มารยากับลูกไม้ตื้นๆของเธอบังคับให้ฉันทำเรื่องโง่ๆ งั่งๆ อย่างคนไม่มีศักดิ์ศรีอย่างนี้อีก...” เสียงเขาสั่นเครือ
อิ๊คคิว...นายเสียน้ำตาให้กับฉันด้วยเหรอ? คนที่นายทำเหมือนไม่แคร์เลย
“เธออาจจะอยากได้แค่แฟนปลอมๆ ที่หล่อกว่าคนเก่า รวยกว่าคนเก่า...
ฉันเป็นไม่ได้...ฉันเป็นได้แค่ผู้ชายโง่ๆ ที่จะรักและดีกับเธอได้มากกว่าผู้ชายคนนั้น ก็เท่านั้นเอง...”
โอ๊ย...บันจี้ใจละลาย...~~