สำหรับ “เจ้าชายจอมซ่าส์ กับ ซินเดอเรลล่าสุดเซอร์” ผลงานของ Pretty Devil ที่อยู่ในมือเธอเล่มนี้ แน่นอนว่าเนื้อเรื่องย่อมไม่เป็นแบบนั้น เพราะมันทั้งสนุก ซึ้ง ซ่า ขำน้ำตาเล็ด แถมถ้าลองขบคิดดีๆ ก็จะพบว่ามีความหมายลึกซึ้งกว่าซ่อนอยู่ เจ้าหญิง เจ้าชาย แม่มดใจร้าย หรือนางฟ้าใจดี ไม่ใช่แค่เรื่องเล่าเหลวไหลหรือไกลตัว แต่ทั้งหมดล้วนซุกซ่อนอยู่ในตัวเราทั้งนั้น บางครั้งเราก็อ่อนโยนเหมือนเจ้าหญิง เข้มแข็งเด็ดเดี่ยวเหมือนกับเจ้าชาย งี่เง่าชอบพาลเหมือนแม่มดใจร้าย หรือทำให้คนใกล้ตัวยิ้มได้เหมือนนางฟ้าใจดี
“มันเป็นความผิดฉันรึไงที่แมนชั่นไฟมันดับน่ะ” โซ่ว่า
“ก็แหงล่ะ... เธอถ่างตาดูสิบ้านไหนเขาไฟดับบ้าง สรุปว่าแมนชั่นเธอโดนตัดไฟใช่ไหม” ปัณณ์แผดเสียง
“พรุ่งนี้ฉันรับรองว่าทุกอย่างจะเข้าสู่สภาวะปกติ”
“พรุ่งนี้!!! ไม่ไหวหรอก ฉันนอนร้อนๆ แบบนี้ไม่ลงหรอก”
“ทีนายเอาบุหรี่มาจี้แขนฉัน ฉันยังทนได้เลย”
“หยุดพูดงี่เง่าซะที ฉันจะนอนแล้ว”
“งั้นฉันไปนะ”
“ฉันยังไม่ไม่อนุญาตให้เธอไป”
“อ้าว...ก็บอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะนอน แล้วจะให้ฉันอยู่ทำอะไรอีกล่ะ”
“เวรกรรมของฉันแท้ๆ ฉันไม่ได้เป็นคนใช้นายนะ”
โซ่บ่นอย่างอารมณ์ขุ่นมัว เพราะปัณณ์บังคับให้เธอเอาหนังสือพัดจนกว่าเขาจะหลับ
“หยุดบ่นซะที อย่างนี้เมื่อไรฉันจะหลับ หรือว่าอยากให้ฉันไปบอกแม่เธอว่าเธอทำให้ฉันไม่พอใจ” ปัณณ์ในชุดกางเกงขาสั้นตัวเดียวนอนกอดหมอนข้างหันมาตวาด
“ผู้ชายอะไรเรื่องมากแล้วยังขี้ฟ้องอีก” โซ่เอาหนังสือฟาดหัวเขา
เขาเทคตัวขึ้นมานั่งและเขย่าตัวเธออย่างแรง “หน้าที่ของเธอตอนนี้ก็คือ... ออกแรงพัดให้มันแรงกว่านี้!”
เฮ้อ...กว่าปัณณ์จะหลับแขนโซ่ก็คงโตเหมือนนักกล้ามไปแล้วแหงๆ T^T