พวกเราเขียนโครงการขายไข่เจียว มันดูสวยหรู มีตัวเลขกำไร ให้ฝันหวาน ตอนนั้นไม่ได้ตงิดใจว่าทำไมมันสั้นห้วนด้วน หรือมีภาพฟ้องว่าขาดอะไรไปสักอย่าง
พวกเรามั่นใจแค่ว่า มันต้องมี ไข่ / ข้าว / อุปกรณ์ / ที่ขายของแต่จะมีจำนวนเท่าไหร่ วิธีการอย่างไร ไม่มีใครตอบได้ชัวร์!!! เพราะเราไม่มีดิกฯเวอร์ชันไข่เจียว
ว้า!แย่จัง
ถ้าคิดว่ามันแย่ก็คงเป็นเพราะการไม่มีคำตอบให้เบ็ดเสร็จ มันสร้างตัณหาให้อยากออกไปหาคำตอบ แล้วไอ้คำตอบประเภทนี้มันก็มีบุคลิกประหลาดนะ ตรงที่มันจะมีเสน่ห์ล่อลวงให้เราไปติดกับดักของคำถามใหม่ๆ วนกันเป็นลูปโดยไม่รู้ตัว
เรื่องราวของสี่นิสิตสาวสถาปัตย์ที่ชวนกันไปขายไข่เจียวบนถนนสีลมในวันสงกรานต์นี้ ไม่ใช่คู่มือการตลาด หรือการทำธุรกิจระดับโลก ปราศจากสูตรสำเร็จ เคล็ดลับ หนำซ้ำ ยังเต็มไปด้วยความเปิ่นเด๋อ อ่อนด้วยประสบการณ์ แม้แต่ความล้มเหลว แต่ก็เต็มไปด้วยความสนุก ความตั้งใจ การลงมือทำจริง การแก้ปัญหา (แบบเอาหัวพุ่งชน!) และนิยามความสำเร็จในแบบฉบับของตัวเอง... ที่สำคัญ... มันเต็มไปด้วยแรงบันดาลใจที่หอมหวน ชวนน้ำลายไหล อร่อยลิ้น กินได้ไม่มีเบื่อ!