"แผนร้ายซ่อนรักของนายปีศาจปากแข็ง" อาจดูเหมือนเป็นแค่นวนิยายอ่านสนุก เจือความเศร้า แต่สำหรับคนช่างรู้สึกแล้ว แค่ประโยคที่ว่า...
"เราเอาความจริงมาแลกกัน"
ก็กระทบใจ และรู้สึกร้าวลึกได้มากมาย
“อีเจวอน ฉันบอกให้นายปล่อย ฉันกำลังจะตายนายรู้ไหม แอ่กๆ” โซจีมีเสแสร้งตีบทแกล้งตาย ถ้าเพราะนายปีศาจอีเจวอนหลวมตัวเชื่อ แล้วคลายแขนออกจากการล็อกคอเธอเมื่อไหร่ เธอจะกัดแขนเขาให้ร้องจ๊ากไปเลย โซจีมีวางแผนลับๆไว้ในใจ แล้วรอลุ้นผล โป๊ะเชะ! ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
เอาล่ะนะ หนึ่ง สอง สาม!!! จังหวะที่โซจีมีกำลังง้างปากเตรียมกัดเต็มที่ ทันใดนั้น...ก็มีบางสิ่งนุ่มๆสัมผัสแก้มของเธออย่างแผ่วเบา
“นาย...หอมแก้มฉัน”
เสียงของโซจีมีสั่น เธอไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเองรู้สึกโกรธ หรือว่าอายมากกว่ากัน ผมรองทรงสีดำเข้มของเขายังคงกระเซอะกระเซิงไม่เข้ารูป ใบหน้าซีดขาวกว่าปกติ แต่เมื่อครู่ปากสีแดงอมชมพูของเขาสัมผัสที่ใบหน้าของเธอ
“ใช่ฉันหอมแก้มเธอ ก็เธออยากผิดสัญญาก่อนทำไม” นายปีศาจเสยผมของตัวเองขึ้นก่อนจ้องมาที่ตาของเธอ
ใบหน้าโซจีมีร้อนวูบ สายตาหลุบลงต่ำ แต่มือกำหมัดแน่น!!!
ไม่รู้ว่าสวรรค์สาป หรือเวรกรรมแต่ชาติปางไหน ถึงทำให้ปีศาจอย่างนายอีเจวอนตามรังควานเธอไม่เลิกถึง 9 ปีเต็ม แต่นับจากนี้เป็นต้นไป โซจีมีขอปฏิญาณต่อฟ้าดินว่าจะแก้แค้นนายปีศาจให้สาสม ชนิดตาต่อตา! ฟันต่อฟัน! เธอจะทำให้นายปีศาจเสียน้ำตาให้ได้!