เราจะพูด เราจะบอก เราจะเขียน อย่างคนธรรมดา... เราจะทำให้พวกเขาเห็นว่า พลังของปลายปากกา อยู่ที่สัจจะของความเป็นคนสามัญ ไม่ใช่การแอบอยู่หลังหรือแอบอ้างลายเซ็นใคร และถ้าหากจะวัดกันที่ลายเซ็นขึ้นมา ก็ให้รู้ไว้ว่า ลายเซ็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือลายเซ็นจากปลายปากกาในคูหาเลือกตั้ง
ถ้าปากกาจะ "อยู่ที่มัน" เพราะมันถือดีว่าเป็นผู้มีเกียรติเหนือใคร ก็ขอให้รู้ไว้เถิดว่า เกียรตินั้นพิสูจน์กันได้ที่ความโปร่งใส ไม่ใช่ที่การห้ามวิจารณ์ ห้ามทำให้เสื่อมเสีย และถ้ามันจะคิดว่าปากกา "อยู่ที่มัน" เพราะมันมีอำนาจอันละเมิดมิได้ ก็ขอให้รู้ไว้เถิดว่า อำนาจเยี่ยงนั้นหาใช่อะไร นอกจากอำนาจอย่างลูกแหง่ อำนาจของคนแหย
ปากกาอยู่ที่มัน แต่ปากกาก็อยู่ที่เรา บอกพวกเขา บอกพวกเรา ว่าความสามัญคือความสำคัญ ไม่ว่าจะเรียกมันว่า เศียรข้าพเจ้า ศีรษะดิฉัน หรือหัวกู พิเคราะห์แล้วจึงเห็นว่า พลังจากปลายปากกา คนธรรมดาก็สร้างความเปลี่ยนแปลงได้
- "ผู้หญิงอย่างป้า" อาดาดล อิงคะวณิช
- "แม่ง โคตรโฟนี่เลย"
- ตำแหน่งแห่งที่ของ อ่าน ในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข
- "ฟ้านี้กานาย?"
- ร. จันทพิมพะ กับ "ผู้หญิงอย่างเดียว" ปลายสมัยรัชกาลที่ 8
- จิปาถะว่าด้วยปัจเจกภาพ มวลชน ถ้อยคำ และ ขั้นว่ามันย่านเฮาขึ้นมา ...
- Angry young girl กับยุคผลัดแผ่นดิน
- จิตร ภูมิศักดิ์ นิสิตที่อักษรฯ จุฬาฯ ไม่อยากจำ
- ภาพลักษณ์ จิตร ภูมิศักดิ์ ในยุคปัจจุบัน
- "คืนสิทธิประกันตัวเดี๋ยวนี้ ก่อนจะมีใครตาย"
ฯลฯ