คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะมีคุณค่าในความเป็นตัวตนที่มีได้ กาเกิดมาเป็นกาใช้ชีวิตจนตายก็ยังคงเป็นกา ถึงจะเอาขนหงส์มาแซมเนื้อตัว แต่มันก็ยังคงเป็นกา แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่ากาดี สง่า หรือมีค่าน้อยกว่าหงส์ ใครมีค่ามีความหมายน้อยหรือมากกว่ากัน อันนั้นคงอยู่ที่ใจ กาที่ดีมีค่ามากกว่าหงส์ที่เกเร ดุจดั่งเธอ...ที่ไม่ได้ส่องกระจกดูคุณค่าความงามจากเนื้อในของตัวเอง มัวแต่ส่องกระจกดูภาพลักษณ์ภายนอก แล้วเอาตัวไปเทียบเปรียบกับคนอื่น แม้จะพยายามแค่ไหนก็เป็นได้แค่ "เงา" ไม่มีตัวตนอยู่จริง ตัวเคลื่อนไปทางไหน เงาก็ต้องไหวตามไปทางนั้น หากเธออีกคน...ที่เกิดมาเป็นหงส์ และยังคงคุณค่าสง่างามในตัวเอง สุดท้ายแล้วทั้งรูปลักษณ์และเนื้อในเธอก็ยังเป็นหงส์อยู่ดี! ผู้ชายที่เพียบพร้อมอย่างเขาจะเลือกใคร ระหว่างผู้หญิงสองคน คนหนึ่งแพรวพราว ครบเครื่อง ดุจต้มยำที่จัดจ้าน ร้อนแรง อีกคนหนึ่งแสนดี สง่า งดงามและอ่อนหวาน ดั่งแกงจืดที่ซดได้คล่องคอแต่ก็ไม่เร้าใจ! ติดตามพร้อมกันได้ใน "เงาหงส์" เล่มนี้