"เจี่ยเป่าอวี้" ถูกตีจนไร้ความรู้สึก เมื่อท่านนายแม่ทราบเรื่องเข้าก็มิอาจเก็บอารมณ์ไว้ได้อีก ตัดพ้อต่อว่า "เจี่ยเจิ้ง" อย่างรุนแรง ส่งผลให้หลังจากนั้นเป็นต้นมาเขาเลิกใส่ใจ "เจี่ยเป่าอวี้" โดยสิ้นเชิง ท่านนายแม่ออกคำสั่งห้ามให้ผู้ใดเข้าเยี่ยม "เจี่ยเป่าอวี้" อีกทั้งให้ทำได้ทุกอย่างตามใจปรารถนา "เจี่ยเป่าอวี้" ดีใจอย่างที่สุด เขาเลิกสนใจการเรียนอีกต่อไป วันๆ เพียงแต่ชมนกชมไม้ เล่นสนุกสนานเท่านั้น ไม่ว่าใครจะตักเตือนอย่างไรก็หาฟังไม่ ครั้นหงุดหงิดมากเข้าก็สั่งให้คนยกตำราทั้งหลายมาเผาทิ้งเสีย บทลงโทษที่เขาได้รับกลายเป็นเรื่องที่เขาลืมไปอย่างง่ายดาย หนทางที่เขาเลือกเดินตามใจจะค่อยๆ ทำร้ายเขาอย่างไร ติดตามพร้อมกันได้แล้วในเล่ม