หนังสือที่ถ่ายทอดประสบการณ์ตรงในชีวิตจริงของ "เสกสรรค์ ประเสริฐกุล" ที่เริ่มต้นตั้งแต่ช่วงวัยเด็ก ที่ใช้ชีวิตอยู่ที่วัดกับหลวงตา แล้วสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งทำให้ชีวิตของเขาผกผันกลายเป็นผู้นำนักศึกษาที่มีบทบาทอย่างสูงในขบวนโค่นระบอบเผด็จการทหารเมื่อปี 2516 เลยทำให้เขาตัดสินใจเข้าร่วมกองกำลังอาวุธปฏิวัติที่นำโดยพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยแล้วต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในป่า จนกระทั่งออกจากป่ามามอบตัวกับฝ่ายรัฐและถูกสถานการณ์บับบังคับให้เลิกเป็นนักปฏิวัติ
บเป็นการหักมุมครั้งสำคัญในชีวิตของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล มันทำให้เขารู้สึกว่าตัวตนที่ยึดมั่นได้สูญหายไปหลายส่วน แม้โดยภายนอกแล้วชีวิตของเขามิได้ตกต่ำแต่อย่างใด หากยังคงได้รับการยอมรับจากหลายวงการ เขาเรียนจบปริญญาเอกจากต่างประเทศ เป็นอาจารย์ประจำของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และอาจพูดได้ว่าเป็นนักวิชาการที่มีชื่อเสียงในระดับต้นๆ ของประเทศไทย แต่เสกสรรค์ก็ดูเหมือนจะไม่มีความสุขกับสถานภาพดังกล่าว เพราะสิ่งที่เขาค้นพบเป็นอะไรบางอย่างที่อยู่ข้างใน เขายังคงเฝ้ามองอดีตอย่างไต่ถาม และมองบาดแผลของตนอย่างพยายามทำความเข้าใจ...
- สะพานไม้ไผ่เหนือสายน้ำเชี่ยว
- มาจากป่าชายเลน
- คำขอของหลวงตา
- อิฐก้อนนั้นมอบให้ความหวังดี
- แลไปข้างหลัง : สำเนาชีวิตจากช่วงแสวงหา
- มหาวิทยาลัยชีวิต
- ธรรมศาสตร์กับ 14 ตุลาคม : ความทรงจำของผู้รู้เห็น
- คืนแห่งชะตากรรม : ความทรงจำเกี่ยวกับการต่อสู้เดือนตุลาคม
- สงครามและความรัก
- หญิงสาวกับลูกนกขุนทอง
ฯลฯ