"นังฆาตกร" คือสรรพนามที่เขาใช้กดหัวเรียกเธอมาตลอด เขาพรากงานที่รัก ศักดิ์ศรี และทุกอย่างในชีวิตไปจากเธอ เหลือไว้ให้แต่ลมหลายใจที่เจือจาง ตราบาปที่ตีตราดุจแผลเป็น และคำว่าบุญคุณของคุณปู่เขา ก็เป็นดั่งโซ่ตรวนที่บีบบังคับให้เธออยู่อย่างคนตายซาก โดยที่เขาทำหน้าที่มัจจุราชชี้ให้เธอทุรนทุรายในกระทะทองแดง... ทั้งที่เธอไม่ผิด! เหตุใดเรื่องราวจึงเป็นเช่นนี้? สิ่งใดกันที่จะสามารถล้างมลทินที่เธอไม่ได้ก่อ? ติดตามหาคำตอบได้ในเล่ม