ความสนใจที่จะศึกษาเรื่องรัฐธรรมนูญกับพัฒนาการทางการเมืองในหนังสือเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อความเข้าใจภาวะการเมืองไทยที่มีการเปลี่ยนแปลงในระยะเวลาที่ผ่านมาตลอดทั้งเจ็ดสิบกว่าปี การศึกษาเรื่องรัฐธรรมนูญในเมืองไทยนั้นได้มีมานานแล้ว ถ้าหากคิดตั้งแต่เวลาเปลี่ยนแปลงการปกครองแผ่นดิน พ.ศ. 2475 เป็นต้นมา แต่กระนั้น การศึกษาก็จะอยู่ที่แง่มุมทางกฎหมายมากกว่าแง่มุมทางการเมือง และมีส่วนน้อยมากที่จะศึกษาถึงความสัมพันธ์กับการพัฒนาการเมืองของไทย ทั้งๆ ที่การเมืองเรื่องของรัฐธรรมนูญนั้นเป็นเรื่องที่ควรจะต้องศึกษากันให้รอบด้าน เพราะรัฐธรรมนูญได้รับการยกย่องและยอมรับทั้งโดยนักวิชาการทางด้านรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ว่าเป็นหลักของการปกครองแผ่นดิน เป็นแม่บทกฎหมายที่เป็นกติกาการเมืองของสังคม ทั้งนี้ไม่ว่าจะเป็นรัฐธรรมนูญที่เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร หรือรัฐธรรมนูญจารีตประเพณี
จากความเห็นโดยทั่วๆ ไป และจากนักวิชาการที่เกี่ยวข้อง ประกอบกับความเคยชินในการอ้างอิงตัวบทกฎหมายเป็นหลักในการดำเนินกิจสาธารณะในสังคมไทยประกอบกัน ทำให้เชื่อได้ว่ารัฐธรรมนูญลายลักษณ์อักษรจะเป็นเกณฑ์สำคัญทางการเมือง ฉะนั้นการที่จะเข้าใจลักษณะการปกครองและรูปแบบของรัฐบางในแต่ละยุคแต่ละสมัย จึงควรที่จะดูจากตัวรัฐธรรมนูญที่บังคับใช้อยู่ในแต่ละสมัย เจตจำนงที่เด่นชัดมักปรากฏในตัวรัฐธรรมนูญ การดูอย่างนี้เป็นการดูการเมืองตามนัยของรัฐธรรมนูญ
บทที่ 1 รัฐธรรมนูญกับการพัฒนาการเมือง
บทที่ 2 แนวคิดประชาธิปไตยของไทยที่กำหนดในรัฐธรรมนูญฉบับแรก
บทที่ 3 สถาบันและกิจกรรมการเมืองใหม่ที่ปรากฎตามรัฐธรรมนูญ
บทที่ 4 การเมืองตามนัยรัฐธรรมนูญฉบับถาวรฉบับแรก (10 ธันวาคม พ.ศ.2547)
บทที่ 5 รัฐธรรมนูญถูกใช้เป็นเครื่องมือของเผด็จการ
บทที่ 6 การเมืองที่ปรับเปลี่ยนไปตามนัยของรัฐธรรมนูญ
บทที่ 7 การปฏิวัติรัฐธรรมนูญ
บทที่ 8 การเปลี่ยนแปลงตามรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2540
บทที่ 9 นัยของรัฐธรรมนูญกับการแก้ไขรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2550
บทที่ 10 การเมืองในการแก้ไขธรรมนูญ
บทที่ 11 สรุป