ชายหนุ่มมองมือสองข้างของตนเอง มือที่เคยจับอาวุธร่วมบรรเลงเพลงปืน ร่วมขับขานท่วงทำนองแห่งสงครามและการเข่นฆ่า บางจังหวะของมันกระแทกกระทั้น กราดเกรี้ยว รุนแรง บางจังหวะโหยหวนแสนเศร้าตามแต่ฝีมือและห้วงอารมณ์ของผู้บรรเลง พันธมิตรแห่งอเมริกาและสหายร่วมโลกของโซเวียต
ในขณะที่เสียงเพลงจากกระบอกปืนกำลังบรรเลงอย่างดุเดือด เสียงหวีดแหลมของกระสุนปืนใหญ่วิ่งแหวกห้วงอากาศ เสียงระเบิดกึกก้องดังสอดประสาน ร่วมกันร่ายทำนองแห่งการเข่นฆ่า ดอกจำปาลาวดอกหนึ่ง ได้ถูกวางลงแนบเนื้อหัวใจชายชาตินักรบจากแผ่นดินไทยเสียแล้ว รักต่างเชื้อชาติว่ายากแล้ว ทว่ารักกลางสนามรบยิ่งยากใหญ่ แล้ว "ความรัก" จะสามารถดับไฟสงครามได้หรือไม่? หรือสงครามจะทำให้ความรักเหือดแห้งจนหมดจากใจของผู้ถือปืน? หากโลกนี้ไร้ซึ่งรัก แล้วจะเหลือสิ่งใดไว้เยียวยาโลก? ติดตามพร้อมกันได้แล้วในเล่ม