บางทีความเข้มแข็งก็เป็นเพียงความรู้สึก เป็นเกราะกำบังของคนอ่อนแอที่สร้างขึ้นมา เพื่อปกป้องตัวเองจากความรัก ความเห็นใจของคนรอบข้าง แต่ก็รู้ดีกว่าการที่ได้เพียรพยายามสร้างเกราะกำบังนั้นขึ้นมาหลายชั้น ก็ไม่ได้รับประกันว่ามันจะพังไม่ได้ และมันก็พังมาง่ายๆ เสียด้วย เมื่อผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมดวงตาที่ยิ้มได้ กับหัวใจดีๆ ที่เต็มไปด้วยความรักความห่วงใย
“คุณรักคนทั้งโลกได้ แต่กับเร ทำไมคุณถึงได้พยายามสร้างเงื่อนไข ข้อแม้ขึ้นมาเพื่อปฏิเสธ คุณไม่เชื่อใช่ไหม? ว่าเรรักคุณจริงๆ ไม่ได้อยากแค่อยากเอาชนะ รับผิดชอบหรือว่าสงสาร”
ชวิศาก้มหน้านิ่ง เธอตอบเขาได้ในทันทีว่า...เชื่อ! แต่นั่นไม่ใช่คำตอบ
ในความคิดอันมากมายยากจะบรรยายนั้น มีหลายอย่างแทรกอยู่จนแน่นหน้าอกไปทั้งหมด ไม่จำเป็นที่เรวัติจะถาม เพราะคำตอบมันวนเวียนอยู่รอบตัวนี่เอง นาทีนั้น ชวิศาก็รู้ว่า...เออหนอ...ความรักมันก็เป็นเช่นนี้