เมื่อใดก็ตามที่เกิดเสียงแจ๋วๆ เรียกร้องขึ้นมาว่า "พ่อจ๋าแม่จ๋า ลูกอยากฟังนิทานจัง" คุณควรรู้ว่านั่นเป็นโอกาสทอง เพราะลูกพร้อมที่จะให้พ่อและแม่กำหนดทิศทางชีวิตของเขา! หนังสือ "จอมเทพ" เล่มนี้ เป็นนิทานอ่านสนุก พร้อมภาพประกอบตื่นตาตื่นใจ ซึ่งผู้เขียน "ดังตฤณ" ได้สร้างสรรค์ภาพผี ภาพเทพ และตัวละครต่างๆ ขึ้นมาแทนอารมณ์ อันเป็นนามธรรมจับต้องยาก ให้กลายเป็นเรื่องราวน่าติดตาม และตรงกับชีวิตของเด็กๆ เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในนิทาน จะช่วยให้พวกเขาเห็นอารมณ์ตัวเองเป็นภาพ เกิดความเข้าใจ รู้จักตัวเอง และเก่งพอจะเลือกอารมณ์ที่ดีที่สุดให้ตัวเองตั้งแต่ยังเล็ก นำไปสู่การเรียนรู้วิธีจัดการกับอารมณ์แย่ๆ ของตนเองได้จริง ทั้งวันนี้และวันหน้า
- มหาปรปักษ์
- ผีเด็กดื้อ
- ผีขี้อิจฉา
- ผีขี้เกียจ
- ผีหลงตัวเอง
- ผีขี้กลัว
- ผีฟุ้งซ่าน
จากประสบการณ์เป็นจิตแพทย์เด็กมาประมาณ 10 ปี ผมเชื่อว่าหนังสือเล่มนี้ สามารถช่วยให้เด็กเกิดการเรียนรู้ตัวเองได้จริง เพราะแม้ตัวการ์ตูนเป็นเรื่องสมมติ แต่ก็โยงเข้ากับอารมณ์จริง ๆ ของเด็กได้ กระตุ้นให้นึกถึงเรื่องร้ายดีที่เคยเกิด และจะเกิดกับตัวเองได้ จุดแข็งของหนังสือ คือการสร้างภาพผี ภาพเทพ ขึ้นมาแทนอารมณ์ อันเป็นนามธรรม จับต้องยาก เข้าใจยาก บอกกล่าวให้เข้าใจตรงกันได้ยาก พอเด็กเห็นอารมณ์ตัวเองเป็นภาพ ก็เกิดความเข้าใจ เกิดความรู้จักตัวเอง และนำไปสู่การเรียนรู้วิธีจัดการกับอารมณ์แย่ ๆ ของตนเองได้จริง ทั้งวันนี้และวันหน้า
-- นายแพทย์ ธันวรุจน์ บูรณสุขสกุล --
จิตแพทย์เด็กและวัยรุ่น ผู้เชี่ยวชาญ Mind Center
นับเป็นเรื่องท้าทาย ที่ผู้เขียนนำเสนอ "เครื่องฉายภาพอารมณ์" เพื่อช่วยให้เด็ก ๆ ได้เห็นตัวเอง รู้จักตัวเอง รวมทั้งเรื่องทางใจที่เห็นด้วยตาเปล่าไม่ได้ ดิฉันคิดว่าเด็ก ๆ จะระลึกถึงสิ่งที่ได้เรียนรู้จากนิทานเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์เหล่านั้นจริง รวมทั้งเลือกที่จะโต้ตอบกับสถานการณ์ด้วย "เทพในตัว" ไม่ใช่ "มารในตน"
-- แพทย์หญิง ทิพยวิมล ทิมอรุณ --
กุมารแพทย์ ผู้เชี่ยวชาญโรคพันธุกรรมในเด็ก
ลูกชายจอมดื้อของดิฉัน ไม่ค่อยจะฟังการสอนหรือรับคำสั่งตรง ๆ แต่เขากลับเข้าใจคำว่า "วินัย" ในการเล่นโทรศัพท์ให้เป็นเวลาได้ ยอมเลิกเล่นเกมทันทีที่พ่อแม่ขอได้ หลังจากฟังเรื่อง "ผีเด็กดื้อ" นอกจากนั้น หลังจากฟังเรื่อง "ผีหลงตัวเอง" พอเจอลุงคนหนึ่งนั่งสูบบุหรี่อยู่ ก็บอกแม่ทันทีว่า "ทำไมเขาต้องสูบบุหรี่ด้วยนะ มันไม่ดีกับทั้งตัวเขาเองและคนอื่น อั้งไม่ชอบเลย" พูดจบก็เดินหนีไปอีกทาง ทุกวันนี้ เวลาดิฉันจะอธิบายหรือสอนอะไรที่เป็นนามธรรม แค่ยกเรื่องจอมเทพกับจอมมารมาเป็นตัวตั้ง อั้งจะเข้าใจง่ายมาก และหลัง ๆ เมื่อเอานิทานทั่วไปมาเล่า อั้งจะทำท่าไม่สนใจ แล้วพูดลอย ๆว่า ฟังเรื่องไกลตัวที่ไม่เกี่ยวกับเรา มันจะไปสนุกอะไร!
-- แพทย์หญิง ณัฐชญา ไมตรีเวช --
กุมารแพทย์ แม่ของลูกชายผู้เขียน