แม้จะแค้นแสนแค้นพี่สาวเธอที่ทำให้แม่เขาต้องจากไป แต่เขากลับปฏิเสธไม่ได้ว่าแสนรักยัยบ้องตื้นนี่จริงๆ ... "แก้ม กะล่อนอีกแล้วนะ พี่ได้ยินทุกคำ พี่รู้ว่าแก้มพูดจริงๆ เพราะแก้มร้องให้ ทำไม...เรื่องแต่งงานเท่านั้นน่ะเหรอที่ต้องร้องห่มร้องไห้น้อยใจขาดนี้น่ะ งี่เง่า...เขาเน้นทุกคำสุดท้ายออกมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง...สาวน้อยเอ่ยเถียงทันที "พี่ก็ลองมาเป็นแก้มสิ...ไม่รู้อิโหน่อิเหน่กับเรื่องอะไรก็ถูกจับตัวมา แก้มเป็นผู้หญิงที่ไม่มีหัวใจหรือไงล่ะ ที่อยากจะอยู่กับใครอย่างเชลยไปตลอดชีวิตน่ะ คำว่าเมียในคำจำกัดความของพี่หมายถึงอะไรล่ะคะ ผู้หญิงที่เพียงต้องการสมสู่ด้วยเท่านั้นงั้นเหรอ แก้มไม่ได้เป็นอู่ผลิตรถยนต์ให้พี่นะ"
เขาฟังเมียรักที่เอ่ยเถียงจ๋อยๆ ด้วยอารมณ์น้อยใจและพรั่งพรูคำพูดที่ออกมาจากความรู้สึก แต่คำเปรียบเปรยแสนจะพิลึกจนคนฟังนิ่ง อึ้ง ไปครู่หนึ่ง ความโมโหจางหายไปกลายเป็นความขัน และระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ก่อนดึงร่างบางเข้ามากอดไว้...