หนังสือเล่มนี้เขียนขึ้นเพื่อแสดงความสำคัญของแนวคิดเรื่องการสืบสรรค์กับการศึกษากวีนิพนธ์ไทย อันเป็นอีกแนวทางหนึ่งในการศึกษาวิจัยกวีนิพนธ์ของไทย ในแง่ของรูปแบบ เนื้อหา และกลวิธีทางวรรณศิลป์ การทำความเข้าใจแนวคิดนี้จะยังประโยชน์ต่อการศึกษาและการเขียนประวัติกวีนิพนธ์ไทย ที่เชื่อมโยงเป็นสายธารต่อเนื่องตั้งแต่อดีตจวบจนกระทั่งปัจจุบัน และแนวคิดนี้จะยังสร้างประโยชน์ให้แก่ผู้สร้างงาน ซึ่งสามารถปรับปรนและปรับใช้ในมิติที่ลึกซึ้งและซับซ้อนได้อย่างต่อเนื่องและหลากหลาย
บทที่ 1 ความหมายของการสืบสรรค์ในกวีนิพนธ์ไทย
บทที่ 2 แนวคิดเรื่องการสืบสรรค์ในกวีนิพนธ์ไทย
บทที่ 3 พันธกิจของกวีนิพนธ์กับแนวคิดเรื่องการสืบสรรค์
บทที่ 4 การสืบสรรค์เชิงกลศิลป์ในกวีนิพนธ์ไทย
บทที่ 5 บทสรุป